Oto biorę ludzi ochoczych, wysuwam się bramką od wschodu, po cichu przechodzę czaty, jeśli są, i z tyłu na oddział ich napadam, który w rogu od północo-wschodu leży, ognie paląc, pijąc i hulając noc całą; nic łatwiejszego, nic pewniejszego. Moja biedna miewa także bezsenne noce! Mówiono o porze roku, o chmurach śniegowych, o perspektywach, w jakich ukazywała się droga sama. Dawszy koniom ostrogi, nie tylko dorównaliśmy w szybkości mustangom, lecz nawet dopędziliśmy je, zanim się dostały do lasu. Nigdy go Anna jeszcze nie widziała tak nadzwyczajnie ożywionym, wesołym, nadskakującym i miłym. Jeżeli byłem nieszczęśliwym ojcem, to będę się starał, by mieli we mnie tym troskliwszego dziadka i po mojej śmierci jako opiekunów najdroż- sze mi osoby. Ledwiem kilkanaście kroków ubiegł, słyszę, że pędzi ktoś za mną i woła, aby mnie trzymano, i poznaję ze strachem, że to Fok. Jest blady i bardzo smutnie wygląda. Nie miała weselnej sukienki. Cała postać jego zginęła w mroku, tylko na tle jasnej plamy okna widać było czarną sylwetę jego głowy. Okrutna myśli, czemu myślić muszę? Był z początku nie- zmiernie czułym i naiwnym,wierzył w przyjaźń,w miłość,w szczęście. W tej chwili pani Grivois, zapukawszy najpierw, uchyliła drzwi i dała znak swej pani. pusto! Bywały takie wypadki. Najliczniej jednak prześlizgiwano się w stronę Arsenału, na ulicę Długą. Wtenczas, kiedy panują proste obyczaje, Gdy śmierć ojca przebija krwawym sztychem syna, Gdy matka dzieci swoje na piersi zaklina, Kiedy osierociałe po mężach swych wdowy Nielitościwym włosy rwą pazurem z głowy, Gdy w powszechnym nieszczęściu król i lud pospołem Biorą żałobne szaty, w piasku grzebią czołem, Gdy nowo wyszłe na świat dziecię ojciec bierze Na ręce i Niebu je oddaje w ofierze, Po długim oddaleniu gdy syn swe rodzice Widzi, ściska ich nogi, łzami skrapia lice - Wszystko, co nosi jakąś na sobie prostotę, Co nie znaną w tych czasach okazuje cnotę, Męskich farb, żywych myśli dostarcza poecie. Lecz do zajęć Zefiryna Xirdala można było zastosować przysłowie: „Co się odwlecze, to nie uciecze”. – Chcecie ospę przywlec do chałupy! - Tak mówisz? – Kazimierz Norski.